De Santodorpschool.

Hello,

Na me helemaal ingesmeerd te hebben met aftersun is het weer tijd voor een reisverslag. Ik heb deze week weer veel leuke en spannende dingen meegemaakt, die ik graag met jullie wil delen. Vandaag was mijn eerste stagedag, maar eerst ga ik even vertellen over de afgelopen week
.
De school waar ik stage op loop ligt in het midden van het Santodorp. Een school waar alle leerlingen die in dit dorp wonen naar school gaan. Het is een hele grote school, met maar liefst 840 leerlingen. Dat er zo veel kinderen op zitten zegt al iets over de grote van het dorp, want het Santodorp is veel groter dan ik had verwacht. De school ligt echt in het midden van het dorp. Het is echt een centraal punt waar alle kinderen uit het dorp makkelijk naar toe kunnen lopen. Enkele ouders vinden dit niet veilig genoeg en laten hun kinderen daarom met de bus naar school gaan. Het is een arme wijk met veel criminaliteit. De kinderen van de school hebben al veel meegemaakt en hebben niet veel mogelijkheden om zich te ontwikkelen. De school is gratis, maar de ouders moeten wel zelf voor hun kinderen materialen aanschaffen en alleen dat is vaak nog een probleem. Na mijn eerste paar dagen stage op de Santodorpschool werd ik steeds nieuwsgieriger naar de thuissituaties van de kinderen. Nieuwsgierig naar hoe ze leven, uit welke omgeving ze komen en hoe hun buurt eruit ziet. Op die manier kan ik het gedrag van de leerlingen op de school misschien ook beter begrijpen. Ik was dan ook erg blij dat we na twee dagen stage een leerkracht met ons een wandeling door het dorp wilde gaan maken. De leerkracht die ons rondgeleid heeft kent het Santodorp erg goed. Ze heeft er veel kennissen en vrienden en ze weet uit wat voor families de leerlingen komen. Samen met haar begonnen we aan deze leerzame wandeling die veel indruk op mij gemaakt heeft.

Met z’n drieën liepen we over de zandwegen in het Santodorp. Het zijn slechte wegen met grote gaten en bulten. Ook is alles van zand, waardoor het met een regenbui gewoon niet meer begaanbaar is. Ook vind je naast de wegen grote sloten voor de huizen. De sloten zitten echt tot aan de rand vol. Met één grote regenbui zal de sloot al helemaal overstromen en zullen alle huizen onderlopen. De lerares vertelde ook dat echt alles onderloopt en dat sommige huizen dat niet eens aankunnen. Ook is het water in de sloten erg vies. Er zit water in dat uit de toiletten loopt van de gezinnen en zit er veel vuilnis in. Dit zal dan ook erg onhygiënisch zijn als dit alle huizen in loopt. De toiletten en douches van de gezinnen zitten in een hokje buiten het huis. Dit is omdat daar binnen in het huis gewoon niet de mogelijkheid voor is. Er staan in dit dorp veel huizen. Het is echt dichtbevolkt. Er wonen veel grote gezinnen in veel te kleine en slechte huizen. We kwamen langs een erf, waar wel 5 gezinnen wonen. Allemaal dicht op elkaar, kleine en slecht gebouwde huizen, slecht onderhoud en veel vuil. Zoals de lerares al heel mooi zei: ‘Arm zijn is geen schande, maar als je het allemaal ook nog slecht onderhoud waardoor het veel erger lijkt is wel echt erg’. Je kunt echt zien aan bepaalde huizen dat deze gezinnen zich aan het verbeteren zijn. Dat ze hun best doen om ervoor te zorgen dat ze minder armoede hebben. Maar je hebt ook gezinnen die er niets op uit doen en het alleen maar meer laten verwaarlozen. Mensen die op de hoek van de straat gaan zitten, omdat ze niet willen werken onder een baas. Maar op die manier komen ze niet aan het geld en gaan ze de criminaliteit in. Zo zie je dat de instelling van de mensen, hoe je met de armoede om gaat, heel erg bepalend is voor de toekomst van de gezinnen. In dit dorp zit arm en ‘iets minder arm’ allemaal door elkaar. Je hebt namelijk ook huurhuizen. Dit zijn huizen die worden onderverhuurd door een rijke Surinamer. Voor ongeveer 500 SRD per maand kunnen gezinnen hier in het Santodorp in gaan wonen. Het lijkt dan wel al een heel stuk beter dan de krottenhuizen, maar ze wonen hier vaak nog met meerdere gezinnen in. Dus veel meer ruimte, privacy en hygiëne is er niet. Ook is er veel kindermishandeling, incest en kindermisbruik in deze buurt. Ze zitten dicht op elkaar, ouders zijn vaak gestrest en erg ongelukkig, ze hebben weinig middelen en geld, komen gemakkelijk in aanraking met de criminaliteit en krijgen een slechte opvoeding. Veel leerlingen van de Santodorpschool hebben veel narigheid meegemaakt en als je naar hun thuissituatie kijkt kun je ook wel begrijpen waarom ze bepaald gedrag vertonen. Het heeft mij echt wel geraakt dat kinderen op die manier moeten leven, dat ze niet die warme en veilige opvoeding hebben gekregen die ze nodig hebben en dat ze zich niet hebben kunnen ontwikkelen zoals een kind zich hoort te ontwikkelen. Zo heeft deze lerares ook een leerling in het klas zitten die erg ondervoed is. Hij is erg mager, kan zich niet goed meer bewegen en valt met een klein stootje zo om. Gelukkig krijgt deze leerling van zowel de leerkracht als de school wat extra eten, zodat hij zich nog wel staande kan houden. Ook vragen de leerlingen op school veel negatieve aandacht, omdat ze thuis helemaal geen aandacht krijgen. Dit zijn allemaal situaties waarvan de oorzaak bij de thuissituatie ligt. Door de leefomgeving van de leerlingen van de Santodorpschool te leren kennen ben ik me er nog bewuster van geworden hoe goed wij het in Nederland het hebben. Hoe blij ik ben met mijn eigen thuis. Deze leerlingen hebben het echt niet gemakkelijk, maar medelijden hebben heeft ook geen zin. Je moet ze helpen een toekomst voor zichzelf op te bouwen. Daar hebben de kinderen veel meer aan.

De meeste mensen uit het Santodorp zijn erg gastvrij. Je bent overal welkom en je mag altijd de vruchten proeven uit hun tuinen. Zo kwamen wij tijdens de wandeling langs een vriendin van de lerares. Daar heeft zij voor ons een kokosnoot geplukt, speciaal voor ons opgehakt en mochten wij er lekker van gaan drinken. Zelfs de kokos die als laatste overbleef mochten wij nog lekker opeten. Dit vond ik heel erg speciaal en mooi om mee te maken. Je ziet in het Santodorp zoveel vruchtenbomen. De lerares noemde echt heel veel vruchten, die wij helemaal niet kennen. Ook ziet alles hier er veel puurder uit. Zo kwamen we bij een olijvenboom, waar de olijven en heel anders uitzien dan bij ons. In Nederland is het allemaal al zo bewerkt waardoor het er anders uitziet en ook anders smaakt. Hier is het veel puurder en gezonder, wat een leuke ervaring was. Ze maken in dit Dorp natuurlijk veel gebruik van de vruchtenbomen, aangezien ze weinig geld hebben en dan nog daar wat eten van kunnen plukken. Maar het was echt heel erg gastvrij van die vrouw om ons dit te geven. Ook de andere mensen groeten je heel spontaan. En zijn er natuurlijk ook een paar waar je beter uit de buurt kunt blijven. We kwamen ook nog langs een vrouw die boeken verzameld voor schoolkinderen. Een erg goed initiatief, want veel boeken hebben de leerlingen hier niet. Misschien kunnen wij haar dan nog een beetje mee helpen. Van dit soort initiatieven moet de school en ook het Santodorp het hebben. We zijn tijdens de wandeling ook nog langs het politiebureau geweest, maar dit was niet echt een succes. We moesten lang wachten, werden vaak doorverwezen en uiteindelijk hebben we geen antwoord gekregen op de enkele makkelijke vragen die we hadden. Wel jammer, want zij hadden ons vast wat meer over de buurt kunnen vertellen.

Na de buurtwandeling hebben we nog enkele dagen geobserveerd in verschillende klassen. Wat ik erg fijn vond om te zien is dat zowel de leerkrachten als de leerlingen op deze school van humor houden. Ze maken veel grapjes tussendoor en kunnen lekker met elkaar lachen. Ik vind humor in de klas ook erg belangrijk en het is erg goed voor de pedagogische sfeer. Hier werd ik echt heel erg blij van. Ook zijn de leerkrachten van deze school erg aardig en beleefd, ze hebben er geen problemen mee als je in klas wilt komen kijken en ze staan altijd open om je vragen te beantwoorden. De leerlingen van deze school reageren ook erg beleefd. Ze praten netjes met twee woorden en zeggen altijd ‘Ja juffrouw’.. Natuurlijk zijn er ook leerlingen die helemaal geen respect hebben voor de leerkracht en die worden dan ook hard aangepakt door het team. Er waren ook veel leerlingen die te laat de klas in komen lopen. Dit zie je overal in de school. Dit is voor de leerkrachten en de andere leerlingen erg storend. De lessen beginnen dan ook vaak veel later dan gepland. De vele absenties zorgen ervoor dat de leerlingen alleen maar meer achter gaan lopen in hun ontwikkeling, maar door de thuissituatie en de mogelijkheden is het erg lastig voor de school om hier wat aan te doen.

In de klas zie je veel cultuurverschillen. Je hebt vooral de Javaanse kinderen, de Hindoestaanse kinderen en de Negers. Aan de hand van hun uiterlijk kun je de verschillen goed zien. Ook zijn de Negers volgens enkele leerkrachten vaak het brutaals en hebben ze de verkeerde instelling. Dit is mij zelf ook opgevallen tijdens de observaties. In elke klas is er wel groepje leerlingen die of helemaal niets uitvoeren of alleen maar aan het donderjagen zijn. Dit is erg storend voor de rest van de klas. Deze leerlingen worden door de leerkrachten vaak achterin de klas neergezet en worden snel uit de klas gestuurd. De manier van straf geven op deze school kan niet nog niet helemaal volgen, maar dat zal vanzelf wel komen in de loop der weken. Leerlingen krijgen strafwerk, worden uit de klas gezet voor een paar uur lang of mogen zich gaan melden bij de directrice van de school. Wat er dan voor consequenties zullen volgen weet ik niet.

Tijdens het observeren heb ik geprobeerd de leerlingen wat beter te leren kennen. Ik ben met ze in gesprek gegaan en heb ze geholpen met hun schoolwerk. Het is mij opgevallen dat deze leerlingen heel gevoelig zijn voor complimenten. Ze zijn erg snel trots op hun eigen werk en met de complimenten worden ze meer gemotiveerd voor school. Ook heb ik gemerkt dat je met non-verbale communicatie veel kunt bereiken bij deze leerlingen. Ik hoefde ze soms alleen maar eventjes aan te kijken en ze begrepen al wat ik bedoelde. Dan gingen ze weer netjes doen wat ze behoorden te doen. Door met ze te praten, grapjes te maken en met ze te lachen schep je al gelijk een goede band met de leerlingen. Wel moet je duidelijk je grenzen aan blijven geven, regels opstellen en duidelijk laten merken wat je echt niet tolereert. Dit is bij deze Surinaamse leerlingen erg belangrijk.

De school is van de overheid en voor de leerlingen gratis. Maar ze hebben weinig geld en daarom moeten de leerlingen zelf hun schriftjes en schrijfmateriaal aanschaffen. Voor veel gezinnen is dit vaak al erg lastig, waardoor ze soms zonder materiaal naar school komen. Dan kun je als leerkracht gewoon helemaal niets en ben je bijna wel verplicht om zelf iets voor ze aan te schaffen. Ook in de lokalen zijn er weinig materialen. Ze moeten de boekjes vaak delen, veel teksten overschrijven, hebben weinig tot geen knutsel- of tekenmateriaal, hebben slechte en te weinig stoelen en tafels en bijna geen spelletjes. Hierdoor word het lesgeven met materialen, vergeleken met Nederland, ook erg beperkt. Je moet erg creatief en zuinig zijn met materiaal, wat mij echt een uitdaging lijkt. Aan de lokalen zelf kun je ook zien dat er weinig geld is. Ze hebben weinig kleur en er hangt bijna niets aan de muren.

De lessen hier zijn erg klassikaal. Ik heb veel leuke lessen gezien. Vooral de lessen in groep 8. Daar hebben ze vakleerkrachten en draaien de klassen steeds door naar de volgende leerkracht. Je kunt echt zien dat de vakleerkrachten weten waar ze over praten en er ook passie voor hebben. Zo heb ik een geschiedenis/aardrijkskunde les gezien waar de lerares heel leuk kon vertellen, de aandacht van de leerkrachten trok en ze veel kon leren. De leerlingen deden echt heel enthousiast mee. Bij rekenen werken ze op deze school vooral stapsgewijs. Er is veel herhaling, waardoor de leerlingen precies op kunnen zeggen welke stappen ze moeten doorlopen. De leerlingen reageren op deze school in vergelijking met Nederland veel meer op de leerkracht. Ze maken in koor de zinnen van de leerkracht af, terwijl je bij ons netjes met je vinger omhoog moet wachten tot je beurt krijgt. Aan de ene kant laat het wel zien dat de leerlingen actief meedoen, maar aan de andere kant kunnen ze ook gewoon met de groep meepraten en kom je er als leerkracht zo niet op tijd achter dat een leerling het niet begrijpt. De leerlingen krijgen op deze manier minder individuele aandacht. Daarop aangesloten heb ik geobserveerd dat ze op deze school niet aan Adaptief Onderwijs doen. Alle leerlingen krijgen hetzelfde onderwijs. Leerlingen die een hoger niveau hebben zijn vaak sneller klaar en daar zie je dan de verveling toeslaat. Ze hebben geen verrijkingsstof voor deze leerlingen. Leerlingen die niet met het groepsniveau mee kunnen komen blijven maar achterlopen want ze krijgen daar geen extra begeleiding in. In ieder geval niet in de klas. Sinds een paar jaar is deze school wel begonnen met de naschoolse opvang, waar leerlingen die moeite hebben met leren extra begeleiding kunnen krijgen. Hopelijk kunnen ze op die manier wel beter meekomen met de klas.

Na een week observeren in de bovenbouw heb ik gekozen van klas 5 van mevrouw Doerga. De klas zal echt een uitdaging voor mij worden, dat weet ik zeker. Ik heb twee dagen in deze klas geobserveerd en heb daardoor al een beetje een band gekregen met deze leerlingen. Ik heb me opengesteld als leerkracht en als persoon en bij deze groep voelde het vergeleken met de andere groepen heel erg goed. Het is een grote groep van 41 leerlingen waardoor het nog lastig wordt om ze allemaal goed te leren kennen, maar daar ga ik zeker mijn best voor doen. Eerst maar eens proberen om de namen te leren. Ik verwacht dat deze zeven weken stage in deze klas uitdagend, maar zeer leerzaam en leuk zullen zijn. Ik heb er echt heel erg veel zin om aan de slag te gaan.

Vandaag heb ik mijn eerste dag stage gehad in deze groep en ik moest gelijk hard aan het werk. Het regende heel erg veel en daardoor was de helft van de klas te laat of gewoon niet op school. Toch begon ik maar met mijn kennismaking. Ik was er best wel gespannen voor, benieuwd naar hoe ze op mij zouden reageren. De kennismaking was leuk, ook al durfden de leerlingen niet veel vragen aan mij te stellen. Daarna begon ik met de rekenles. Voor de eerste keer ging de les echt wel goed. Wel vind ik de methode nog erg onlogisch. Veel onderwerpen door elkaar en opdrachten die didactisch niet heel erg goed zijn maar dat kan ook niet anders met een oude methode. Ook schrijven de leerlingen de zinnen bijna allemaal over, terwijl ik had gezegd dat alleen het antwoord ook goed was. Dit gebruiken ze meer om te camoufleren dat niets gedaan hebben, want de plek van het antwoord laten ze gewoon open staan tot dat er nagekeken wordt. Dit moet de volgende keer natuurlijk wel anders gaan. Gelukkig lukte het mij al wel aardig om de leerlingen, die normaal gesproken achter in de klas niets uitvoeren, bij de les te betrekken. Ook al hebben ze veel fouten gemaakt, ze hebben het in ieder geval wel gedaan en dat is al weer een stapje vooruit. Na de pauze hadden een repetitie (toets) en na die repetitie moest ik de klas in mijn eentje overnemen, want er was een leerkracht naar huis gegaan. Ik had de opdrachten gekregen om alle aantekeningen van de twee geschiedenis hoofdstukken op het bord te schrijven en de leerlingen moesten dat overschrijven in hun schrift. Het was een heleboel werk. En het orde houden in de klas wordt ook lastig als je telkens met je rug naar de klas toe staat. Kom er dan maar eens achter wie van de 41 leerlingen niet goed meedoet. Na ongeveer een half uur schrijven kwam de rekenlerares (vakleerkracht) en die vroeg of ik naar de andere klas toe wilde gaan, want daar was geen leerkracht. Dit leek mij leuk, maar toen ik daarna met haar die klas binnenliep lag die klas toch wel flink overhoop en werd er veel geschreeuwd waar ik wel een beetje van schrok. Gelukkig is het mij, door middel van een beloningssysteem, toch gelukt om de klas in alle stilte aan het werk te zetten en de directrice die even kwam kijken gaf mij daar nog compliment voor. Het was een erg spannende eerst dag en ik heb gemerkt dat je gelijk hard moet optreden. Maar ik ben wel heel erg blij dat het, ook al was het allemaal heel onverwacht, heel erg goed verlopen is. Dit heeft mij wel kracht gegeven voor de komende periode.

Nu heb ik al een heleboel eerste indrukken over de school verteld. In mijn volgende verslag zal ik ook wat vertellen over het uitgaansleven in Paramaribo. Want ondanks dat we druk zijn met stage, hebben we ook al heel veel leuke avonden hier gehad. Heel anders dan in Nederland, maar dat maakt het juist heel erg leuk. Morgen hebben we een dagje vrij, dan gaan we naar het onafhankelijkheidsfeest in Paramaribo, waar we lekker gaan genieten aan het strand, drankjes gaan drinken en gaan bbq’en bij ‘Over the Brigde’ met veel jongeren die hier nu ook verblijven. Hier hebben we heel erg zin in en ik zal snel laten weten hoe dat was.

Veel liefs van mij.